Söylev ve Son Söylev...

Bizim ağzımızdan çıkmasın
Ejder tohumu eken söz.
Hava bunaltıcı,
Doğru ışık ise
Bayat ve buruk bir köpük,
Ve bataklığın üzerinde
Kara bir sivrisinek ordusu.

Baldıran, sever çanaklanmayı
Bir kedi postu yayılmış,
Yılan tıslamakta üstünde,
Akrep ise dansına başlamış.

Kulağımıza ulaşmasın
Yabancı bir suçun söylentisi
Birikintinin kaynağı bataklıkta
Sen ey söz!... Boğulmalısın!...

Ey söz, ol yanımızda
Sevecen bir sabırla
Ve sabırsızlıkla.
Sonu gelmeli
Bütün bu ekilenlerin.

Hayvan sesini taklit eden, hayvanın üstesinden gelemez.
Bütün aşkları yitirmiş olur, yatağının sırlarını açan.
Sözün piçi, bir budalayı kurban etmek için mizaha hizmet eder.

Kim istiyor senden, bu yabancı için bir yargıya varmanı?..
Ve istenmeden yaparsan eğer bunu, o zaman her gece
Ayaklarında onun yaralarıyla dolaş git!..
Bir daha gelme…

Ey söz, bizden ol
Özgür, açık ve güzel
Elbet bir sonu gelmeli
Hesapçılığın.

(Yengeç geri çekiliyor
Köstebek aşırı uzun uyuyor,
Yumuşak su, taşları geren
Kireci çözüyor.)

Gel, sesten ve soluktan oluşma nimet,
Güçlü kıl bu ağzı
Zayıflığı bizi korkuttuğunda
Ve engellediğinde.

Gel ve sakın yenilme
Biz bunca kötülüklerle savaşırken
Ejder kanının münafığı korumasındansa
Bu el kendini ateşe tutar.
Gel sözüm, kurtar beni…

Ingeborg Bachmann