Oceano Nox*

Ah nice denizci, ah nice kaptan
Sevinçle uzağa sefere çıkan
Bu kasvet dolu ufukta kayboldu
Kurbanı oldu kötü bir kaderin
Aysız gecede, dipsiz bir denizin
Karanlıklarına gömülü kaldı

Kasırga, reisleri, tayfaları
Bir kitabın dağılan sayfaları
Gibi savurdu dalgalar üstüne
Hiç kimse bilmez sonları ne oldu
Bu yağmadan her dalga bir şey çaldı
Kimi bir denizci kimi bir tekne

Yazık bu bahtsız, kayıp insanlara
Sürükleniyorlar karanlıklarda
Kayalara çarpa çarpa başları
Analar babalar her gün sahilde
Tek düşleri vardı, gözler denizde
Öldüler gerçekleşmeden düşleri

Oturup paslı çapalar üstüne
Sizi anar neşeli gençler gece
Karışır karanlık isimleriniz
Öykülere, şarkılara, gülüşlere
Sevgiliden çalınan öpüşlere
Yeşil yosunlar içinde uyurken siz

“Bir adanın kralı mı oldunuz?
Daha güzel bir vatan mı buldunuz?”
Sonra susulur, hatıranız yiter
Beden suda yiter, adlar bellekte
Zamanla daha da kararır gölge
Karanlık sularda karanlık unutuş

Silinir gözlerden şekliniz bile
Kayığınız kimde sabanınız kimde
Beklemekten bıkmış ak saçlı dullar
Ocağın ve kalplerinin külünü
Eşelerken, fırtınanın hükmünü
Sürdürdüğü geceler sizi anar

Bir gün ölüm o gözleri örtünce
Anmaz adınızı, anmaz hiç kimse
O küçük yankılanan mezarlara
Ne yeşil yaprağı düşer söğüdün
Ne köprü başında bir dilencinin
Şarkısı duyulur, basit, tekdüze

Nerde suyun yuttuğu denizciler
Deniz! Sende ne acı öyküler var
Uğunan analardan korkan dalga!
Bunları anlatır gelgitleriyle
Bu yüzden akşam yaklaşırken bize
Haykırır, umutsuz, çığlık çığlığa

Victor Hugo
(Çev.:Tozan Alkan)



Şiirin ismi Vergilius’un “Aeneis” adlı uzun destanından alınma. Latince “Denizde Gece” anlamına geliyor.