Akıntı...

Bunca yaşamda ve ölüme bunca yakın,
O yüzden hesaplaşamıyorum kimseyle,
Koparıp alıyorum yeryüzünden kendi payımı

Saplıyorum yeşil hanceri yüreğinin ortasına
Atlas Okyanusun, kendi sularımda boğuluyorum.

Tarçın kokusu yükseliyor çatılardaki kuşlarla!..
Katilim olan zamanla yalnız başımayım
Esriklere ve maviliklere sığınıyoruz birlikte.

Ingeborg Bachmann