Suç-um...

“mea culpa!”*


ı

ayaklarına iplerden yol örmüş

sökül diyor /sökül de kusayım utancın kapkara gırtlağına

ayaklarına iplerden yollar örmüş /bilse boşlukta gezinen düğümü

“en içindeki”

(çözülecek karşımda)


ıı

oyluklarıma gizlenen kara çocukların dilindeki türkü

dökül diyor suya /avuçlarımız ak-lansın/

oysa düğüm vurdum-duymaz /kussan da duymaz

susmuş akamaz


ııı

/secdenin alın yazısına dokunuyor

aklıyorum kendimi tanrının günahlarından

(çözülsün dili karşımda)


ıv

düğüm düğümlendikçe çoğalıyor ip ayaklarında


v

kadrimi bildim

suç-umu ibraz ettim

dilimi düğümledim

elimi keşf-ettim ten evreninde

günümü gördüm

gecemi düş-tüm

yolumu zamanladım

kalbimi durdurdum

…

bıraktım iğdeleri dalında

kokuya eğildim

çiçeği konuştum

(dile gelsin dedim)

..


vı

nerede kalmıştık bu cehennem ateşini yakmada /dilde gezinmede /ıslak toprağın çamurunu tene bulamada /ipi ayağa yol-suz kılmada /susmanın çığlığında /iki kişilik yalnızlıkta


vıı

sökül diyor ipe

-tanrının günahlarını ben işledim- diyorum

/aldırmadan yol oluyor içime


vııı

çatırdasın idil eğlediğim bu-dala




*
suçlu benim!

Ela Dinçer...