Gün gitmek ve kalmak arasında sallanır,
aşık olmuş kendi saydamlığına.
Dairesel öğleden sonrası şimdi bir körfezdir
dünyanın sarsıldığı hareketsizlikte.
Herşey görülebilir ve herşey kaçamaklı,
herşey yakında ve dokunulamaz.
Kâğıt, kitap, kurşun kalem, cam,
dinlenir adlarının gölgesinde.
Zaman zonklayan şakaklarımda tekrar eder
aynı değişmeyen kan hecesini.
Işık kayıtsız duvarı çevirir
hayalet gibi bir yansımalar tiyatrosuna.
Ben ortasında bulurum kendimi bir gözün,
gözetleyerek kendimi onun boş bakışında.
An dağılır. Hareketsiz,
Kalırım ve giderim: Bir duraklamayım.
Çeviren: Vehbi Taşar
İspanyolcadan Çeviren: Eliot Weinberger
Not: Octavia Paz 1990 Nobel Edebiyat ödülünü kazanmıştır.
0 yorum:
Yorum Gönder